پایگاه اطلاع رسانی شهدای شهرستان ایذه

شهید علی محمد عالی پور

 در سال 1336 در روستای تکاب از توابع شهرستان ایذه دیده به جهان گشود.

 وی دوران کودکی خود را در همان روستا سپری کرد و تحصیلاتش را تا ششم نظام قدیم با موفقیت گذراند. او به علت مشکلات و کمبود امکانات، اوقات فراغت خود را با کمک به پدر و کشاورزی سپری می کرد. بزرگترین آرزویش شهادت در راه اسلام بود. فعالیت سیاسی قبل از انقلاب که به صورت توزیع و پخش کتاب ها و نوارها و اعلامیه هایی از امام (ره) به دستش انجام می گرفت، او را تحت تعقیب ساواک قرار داد، به طوری که مرتباً خانواده ی او را تحت فشار قرار می دادند.

 محمد چندین ماه در اصفهان مخفیانه زندگی کرد و سپس محل زندگی وی توسط ساواک شناسایی شد و به بوشهر انتقال داده شد. در اوایل تشکیل سپاه به عضویت سپاه درآمد و از این طریق به جبهه اعزام شد.

سرانجام محمد عالی پور در تاریخ 5/6/1360 در عملیاتی به نام شهید مدنی که در غرب سوسنگرد صورت گرفت به درجه ی رفیع شهادت نائل آمد.

 پیکر مطهر این شهید بزرگوار در روستای زادگاهش تکاب زیارتگاه عاشقان ایران اسلامی می باشد.

وصیت نامه ی شهید علی محمد عالی پور:

« و لا تحسبن الذین قتلوا فى سبیل الله امواتا بل احیاء عندربهم یرزقون »

(گمان مبریدکسانی که در راه خدا کشته شده‌اند مرده‌اند، بلکه زنده‌اند و نزد خدا روزى مى گیرند- سوره آل عمران آیه 169)

«ان الحیوة عقیده و جهاد- امام حسین (ع) " زندگى عقیده و جهاد در راه آن است اگر چنانچه پیروز شدیم به تکلیف خود عمل کرده‌ایم». (امام خمینى )

سپاس خداى را که انسان را آفریده و نعمت هاى زیادى به او عطا کرده و او را در آزمایش قرار داده تا بعد از قبول شدن از امتحان او را خلیفه ی خود در روى زمین و در این دنیا و در آن دنیا در بهترین مکان یعنى بهشت جایگزین کنید سپاس خدایى را که به من تندرستى داده تا بتوانم در جبهه ی حق علیه باطل به رهبرى امام خمینى همانند دیگر برادرانم جهاد کنم.

اگر چنانچه او بپذیرد و اکنون که تمام دنیا را ظلم فرا گرفته و شیاطین می خواهند قوانین خدا را از بین بشر بردارند تا خود بتوانند به فساد و خونریزى ظالمانه خود ادامه دهند فرزندى از طایفه ی حسین(ع) برپا خواسته تا مستضعفین را از دست جنایتکاران نجات دهید و بر همه ی مسلمان ها واجب است که هر چه در توان دارند به کار ببرید و برعلیه آنها بجنگند تا قانون الله در زمین مستقر شود و وعده ی خدا که فرموده: مستضعفین خلیفه روى زمین اند جامه ی عمل بپوشد.

هر کس در این راه قدم‌ بردارد که حقیقتاً همان راه صراط مستقیم است، و راه انبیاء و الله، همه ما باید بسیج بشویم و آنها که مى‌توانند با قلم خود خدمت کنند باید عمل کنند و آنهایی که با مال خود مى‌توانند آنها هم باید این کار را انجام بدهند و افرادى مثل بنده که داراى قدرت جسمانى‌هستم باید بجنگیم‌ یا از این باطل ها بکشیم و یا اینکه آنها مرا بکشند، و بر مى‌گردد به همان حرف امام که در سطر اول نوشته شده جنگیدن و زجرکشیدن در این راه عبادت است و عبادت براى مؤمن شیرین است.

پس اى خداى بزرگ به من توفیق و عنایت فرما تا بتوانم در این راه بجنگم و زجر بکشیم تا هر چه بهتر امتحان خود را پس بدهم و خدایا تو خود مرا در این کار یارى فرما که امتحانی بس بزرگ است و کوچکترین لغزش در این امتحان برابر است با برباد رفتن تمام زجرهایی که کشیده‌ام و دورافتادن از تو.

پس اى خداى بزرگ باز از تو می خواهم که مرا در این کار یارى کنى و در هر دقیقه و در هر ثانیه چون در هر لحظه امکان دارد شیطان در قلب من رسوخ کند و مرا از یاد تو ببرد و همان یک لحظه گلوله ی دشمن مرا از پاى درآورد که آن وقت بدون یاد تو از این دنیا بروم که آن وقت همه چیز من بر باد رفته است. خدایا تمام مسلمین را پیروز بفرما تا اینکه همراه این رهبر عظیم انقلاب اسلامى بخروشند و این کاخ هاى استبداد که هر گوشه‌اى از آن خون هزاران انسان بی گناه است واژگون کنند و فرامین تو در این دنیا حکم فرما شود.

خدایا آخرین حجت وجودت که ظهور حضرت مهدى (عج) است زودتر عنایت بفرما تا قانون تو را در این دنیا پیاده کند.

شهید اقبال ظهرابی

در سال 1343 در بخش دهدز شهرستان ایذه دیده به جهان گشود.

 او همیشه آرزوی شهادت را در ذهن خود می پروراند و بزرگترین آرزویش پیروزی انقلاب اسلامی در تمامی دنیا بود. در خصوص معرفت و اظهار محبت و ارادت به اهل بیت (ع) علاقه ی خاصی داشت و همین میل و علاقه باعث شده بود که همیشه دعای توسل را بخواند. دوران تحصیلی اش را در دهدز تا کسب دیپلم تجربی ادامه داد. وی با مسئولیت نیروی رزمی با عضویت وظیفه و رده اعزامی تیپ 10 محرم اهواز مشغول به خدمت گردید و با حضور در جبهه و جنگ تحمیلی به درجه ی رفیع شهادت نائل آمد و دین خود را به اسلام و میهن ادا کرد.

مادر این شهید بزرگوار درباره ی فرزند شهیدش، این چنین اظهار نموده است: ‌« اقبال، بسیار صبور بود و در مقابل مشکلات و سختی ها من را یاری می کرد و به من قوت قلب می داد. همیشه ما را نصیحت می کرد که نماز بخوانیم و خدا را بپرستیم، از دروغ خیلی بدش می آمد و می گفت که حجاب خود را رعایت کنید.»

شهید سبزعلی طیبی

 چهارم خردادماه 1344 در روستای دورافتاده و محروم فالح از توابع بخش دهدز واقع در 95 کیلومتری شهرستان ایذه در خانواده ای مذهبی و کشاورز دیده به جهان گشود.

از کودکی عاشق اهل بیت(ع) بود و علاقه ی خاصی به انجام فرائض دینی داشت. شجاع، جسور و تنومند بود. در نوجوانی و جوانی هنگام زورآزمایی و کشتی گرفتن با دوستانش،کسی توان مقابله با وی را نداشتند. در کارهای کشاورزی و دامداری یاری گر پدر بود، در نوجوانی، غم از دست دادن پدر بر زندگی او سایه افکند و مشکلاتش دو چندان شد. سبزعلی در سال 1361 ازدواج کرد و حاصل ازدواجش دو فرزند پسر است.

درسال و در بحران جنگ، احساس کرد که به وجودش در جبهه های نبرد با دشمن نیاز است و از طریق سپاه پاسداران انقلاب اسلامی ایذه، به خدمت مقدس سربازی اعزام و به مقابله با دشمن، وارد نبرد گردید. به نقل از همرزم شهید: « در تاریخ 26/09/1365 به خدمت مقدس سربازی اعزام گردید. دوره ی 45 روزه ی آموزشی را در پادگان شهید درویش شوش گذراند و پس از آن در سازمان گردان قائم(عج) که زیر مجموعه ی سپاه آبادان بود، قرار می گیرد و جهت پدافند و حراست از منطقه جزیره ی مینو عازم خط مقدم دفاع از مرز کشور و نظام مقدس جمهوری اسلامی می گردد. مدت مأموریت پدافندی در جزیره ی مینو حدود 16 ماه طول می کشد.

 اواخر خرداد 1367 بنا به ضرورت، محل مأموریت سبزعلی به منطقه ی جزیره ی مجنون تغییر کرد و بیش از دو هفته از زمان استقرار در جزایر مجنون نگذشته بود که دشمن زبون با کمک مستقیم از یگان ها و امکانات آمریکای جهان خوار از هوا و زمین به منطقه ی جزایر مجنون حمله کرد و نیروهای خودی مجبور به عقب نشینی از مواضع خود شدند. 

سرانجام در روز 4/4/67 در طی همین درگیری ها، این بزرگوار از ناحیه ی پا و شانه به شدت مجروح گردید، قایقی که در حال انتقال تعدادی از رزمندگان مجروح از جمله شهید طیبی به پشت جبهه بود، مورد حمله قرار گرفت و به درجه ی رفیع شهادت نائل آمد و پیکر مطهر وی از نظرها پنهان و در ردیف شهدای مفقودالجسد قرار گرفت.

گروه تفحص در تاریخ 19/03/1379 پیکر مطهر شهید طیبی را شناسایی و پس از 12 سال انتظار خانواده، بر روی دستان مردم حزب الله ایذه تشییع و در گلزار شهدای روستای فالح از توابع بخش دهدز به خاک سپرده شد تا آرامگاهش زیارتگاه عاشقان ولایت باشد.

شهید یحیی طهماسبی

فرزند حاج یوسف ، سال 1345 در خانواده ای مذهبی و معتقد به اهل بیت(ع) در روستای نوترکی از توابع شهرستان ایذه دیده به جهان گشود.

 پس از سپری کردن دوران کودکی وارد مدرسه گردید و تا پایان دوران راهنمایی به درس ادامه داد. اخلاق و رفتار خوب او سبب شد در بین دوستان و فامیل جایگاه خاصی داشته باشد. با پیروزی انقلاب و شرکت در فعالیت های فرهنگی و مذهبی روستا با دیگر نهادهای انقلابی آشنا گردید و در نوشتن شعارها و پیام های انقلابی بر دیوارها با آنها همکاری می کرد.

هنگامی که جنگ تحمیلی آغاز شد، تلاش کرد تا از طریق همین نهادها به جبهه برود.  اوایل اعزامش، مسوولین به علت جثه ی کوچکش با رفتن او مخالفت می کردند، ولی بالاخره با اصرار زیاد موفق شد به میادین نبرد اعزام شود تا از کشور دفاع کند و دشمن متجاوز را از سرزمین خود بیرون براند.

سرانجام این جوان شجاع وطن، در روز 21/02/1361 در منطقه ی شلمچه در عملیات بیت المقدس به فیض شهادت نائل آمد. پیکر مطهر این شهید بزرگوار در زادگاهش زیارتگاه عاشقان و دوستداران همیشگی ایران اسلامی می باشد.

شهید محمد طهماسبی

 در تاریخ دوازدهم تیر ماه 1332 در دهستان قلعه تل از خانواده ای مذهبی و متدین دیده به جهان گشود.

در اوج حوادث و اتفاقات انقلاب وقتی اخبار را می شنید بسیار نگران بود و در همان زادگاهش با شرکت در مراسمات مذهبی و تجمعات علاقه خود را به امام و انقلاب نمایان کرد. تا اینکه به خدمت مقدس سربازی رفت و پس از پایان خدمت وارد ارتش گردید تا به عنوان درجه دار در ارتش مشغول پاسداری از نظام و کشور شود. خلق و خوی صادقانه اش در میان مردم زبانزد بود و همه از او به نیکی یاد می کردند، به ارزش های دینی و اخلاقی بسیار پایبند بود و اعتقاد راسخی به مسائل مذهبی داشت.

این بزرگوار در روز 25/5/1365 در محل سد شهید عباسپور مسجدسلیمان، بر اثر بمباران هوایی توسط هواپیماهای دشمن بعثی به همراه تعدادی دیگر از همکاران و دوستانش که در حین حراست از منابع و تجهیزات ضروری کشور بودند، به درجه ی رفیع شهادت نائل آمدند.

 پیکر پاک این شهید بزرگوار در زادگاهش محل زیارت عاشقان اهل بیت (ع) و دوستداران میهن اسلامی می باشد.

شهید داریوش طهماسبی

 در سال 1355 در روستای نوترگی طهماسبی در خانواده ای محروم و مذهبی دیده به جهان گشودند.

تحصیلات ابتدایی خویش را در همان روستا سپری نمود و به دلیل مشکلات مالی خانواده و عدم توانایی مهاجرت به شهر از ادامه تحصیل بازماند. دوران کودکی و نوجوانی او همزمان بود با دوران دفاع مقدس و هر روز شاهد اخبار گوناگونی بود، اما خود نمی دانست که روزی برای دفاع از کشور به دست دشمنان فریب خورده ی داخلی به شهادت خواهد رسید.

 داریوش طهماسبی در سال 1374 به خدمت مقدس سربازی اعزام شده و در منطقه ی غرب کشور در استان کردستان شهرستان مریوان مشغول خدمت بود. از آنجایی که این منطقه همیشه توسط گروه های فریب خورده و وابسته به استکبار مورد نا امنی و تجاوز قرار می گیرد و تعداد زیادی از هموطنان ما در این منطقه به دست همین گروه های فریب خورده به شهادت می رسند.

 این جوان رشید در تاریخ 6/8/1375 به دست همین عوامل استکبار و صهیونیست، درحین انجام مأموریت در شهر مریوان به درجه ی رفیع شهادت نائل آمد و بار دیگر این کوردلان وابسته یکی دیگر از فرزندان این آب و خاک را به شهادت رساندند و پیکر پاک این شهید در قبرستان روضه الزهرا قطعه ی شهدای ایذه میعادگاه عاشقان این سرزمین و دوستداران میهن اسلامی می باشد.

شهید پنجعلی طاهری

 در سال 1345در شهرستان ایذه به دنیا آمد.

 او به دلیل مشکلات مالی، فقط تا کلاس پنجم ابتدایی درس خوانده بود و بعد از آن به پدرش جهت معشیت خانواده کمک می کرد. او فردی با ایمان بود و همه را به توجه و توسل به خدا راهنمایی می کرد. علاقه ی زیادی داشت که به جبهه برود. او به خاطر اینکه یگانه پسر خانواده بود، پدر و مادر تصمیم گرفتند که برایش زن بگیرند.

هرچند او مخالف بود و می گفت باید به جهبه بروم، اما بالاخره قبول کرد و بعد از عروسی هم چنان بر تصمیم خود پابرجا بود و بالاخره به خدمت سربازی رفت وقتی به مرخصی آمد.

همیشه حرف از شهادت می زد و می گفت اگر برنگشتم به پدر و مادرم احترام بگذارید و خواهران را توصیه به نیکوکاری و احترام به والدین می کرد چهل روز بعد از عروسی در در گردان ذوالفقاراز لشکر 7 ولی عصر(عج) در منطقه ی عملیاتی تکِ دشمن در جزیره ی مجنون در روز 04/04/67 به شهادت رسید و مفقودالجسد شد.

شهید سیدمصطفی ضعفایی

در سال 1325در خانواده ای مذهبی از سادات دیده به جهان گشود.

پس از گذراندن دوران کودکی تحصیلات خود را تا سال ششم نظام قدیم به پایان رساند. از آنجایی که خود از سادات بود، ارادت خاصی به اهل بیت (ع) داشتند. ایشان با آغاز انقلاب حضوری فعال در راهپیمایی ها و تجمعات داشتند و اخبار و حوادث انقلاب را از طریق محافل مذهبی پیگیری می کرد تا اینکه انقلاب به پیروزی رسید .

از همان ابتدا با نهادهای انقلابی همکاری داشت تا اینکه با تشکیل سپاه به عضویت این نهاد انقلابی درآمد و در زمینه های گوناگون مشغول فعالیت شد. شهید در هر مسئولیتی که داشت با جدیت مشغول به خدمت بود، اما دفاع از کشور و حضور در جبهه ها را واجب تر دانسته و لذا  به جبهه های نبرد حق علیه باطل عازم شد و به ندای رهبرش امام خمینی(ره) لبیک گفت تا از این طریق نیز به ندای مولایش امام حسین(ع) لبیک گفته باشد.

سرانجام سید مصطفی ضعفایی در تاریخ 8/8/1364 در جزیره ی مینو در حین نبرد با دشمن متجاوز به درجه ی رفیع شهادت نائل آمد و این چنین بود که به ندای رهبر و سالار شهیدان لبیک گفت و به خیل یاران آسمانی اش پیوست.

پیکر پاک این سید بزرگوار در قبرستان روضه الزهرای شهرستان ایذه زیارتگاه عاشقان اهل بیت(ع) و دوستداران میهن اسلامی مان می باشد.

شهید عبدالرسول صیدی اوندی

 در سال 1341 در شهرستان ایذه دیده به جهان گشود.

وی تحصیلاتش را به دلیل مشکلات زندگی تنها تا مقطع ابتدایی ادامه داد. اخلاق و رفتار خوب او باعث محبوبیت بیشتر وی نزد دوستان و بستگان گردیده بود. پس از پیروزی انقلاب با نهادهای انقلابی از قبیل بسیج و سپاه همکاری داشت و در محافل مذهبی حضوری فعال داشت.

در زمان جنگ تحمیلی به خدمت مقدس سربازی رفت و در لشکر 5 نصر به عنوان نیروی رزمی مشغول فعالیت شد و برای دفاع از کشور و بیرون راندن دشمن متجاوز بعثی از سرزمین اجدادیش از هیچ جان فشانی دریغ نکرد و جان دادن در راه حفظ کشور را یک افتخار می دانست.

سرانجام شهید صیدی در تاریخ 4/4/1367 در منطقه ی جنوب درجزیره مجنون به خیل یاران شهیدش پیوست. پیکر پاک شهید صیدی اوندی، در جبهه های جنوب جاویدالاثر ماند.

پیکر پاک او و دیگر همرزمان جاویدالاثرش سال هاست که میزبان عاشقان اهل بیت عصمت و طهارت (ع) و مدافعان میهن اسلامی می باشد.

شهید علی صفی نیا

در سال 1343 در روستای سادات حسینی دنباله رود از توابع شهرستان ایذه و در خانواده ای متدیّن و زحمت کش به دنیا آمد.

 تا پنجم ابتدایی درس خواند و همزمان در کار کشاورزی هم به پدر و مادر خود کمک می نمود و زندگی ساده ای داشتند و ساده زیستی را می پسندید. او همیشه از وضعیت زندگی خود راضی بود و نسبت به رعایت حلال و حرام تأکید داشت و بقیه را هم نسبت به رعایت امور حلال راهنمایی می نمود. اخلاق نیکویی داشت و از دروغ گویی خیلی ناراحت می شد و کارهایش را با برنامه ریزی انجام می داد. شیفته ی ولایت بود و امام را خیلی دوست می داشت و معتقد بود که باید در جبهه حضور فعالی داشته باشد و قبل از این که به شهادت برسد، دو بار مجروح شده بود.

این شهید ابتدا به کشاورزی مشغول بود تا این که به خدمت سربازی فراخوانده شد و پس از انجام دوران خدمت مقدس سربازی در سپاه پاسداران به صورت افتخاری مشغول خدمت گردید. در عملیات کربلای پنج مجروح و پس از بهبودی دوباره عازم جبهه هاگردید و سرانجام در روز 20/5/1366 براثر اصابت ترکش در منطقه شلمچه به شهادت رسید.

وصیت نامه ی شهید علی صفی نیا:

«توءمنون بالله و  رسوله و تجاهدون فی سبیل الله باموالکم و انفسکم ذالکم خیر لکم ان کنتم تعلمون » (سوره صف، آیه 11)

پروردگارا! بارالها! ای خدا، ای خالق مرا به بندگیت بپذیر و ای کسی که به قدرتش لایزال است و همه چیز در برابرش هیچ است و ای کسی که در قرآن وعده دادی و به وعده ات وفا می کنی و ای آرام دهنده ی دل های ضعیفان و شفادهنده ی مریض ها و نیرودهنده ی مجاهدین در راه یزدان، امیددهنده ی روح خدا در مقابل ضدانقلاب که ضد اسلام چند چهره بودن خود را جلوه می دهد.

و ای کسی که همچون محمد(ص) آورنده ی دین مبین اسلام و آورنده ی محمد زمان روح الله که سال ها در کنج زندان تبعید بود که جرمش فقط داشتن دین اسلام که در زندان بود و پیام او این بود که مردم را برعلیه طاغوت و شرک و از خواب غفلت بیدار می کرد و به جمهوری اسلامی دعوت می کرد و ای کسی که درمان دهنده ی دردهایی و ای خدا دیگر نمی توانم چیزی بگویم و نمی دانم چه بگویم، پس ای خدا هرکس که تو را دارد، پس چه ندارد و آن کس که تو را ندارد، پس چه دارد. برادران عزیزم که خدمت به اسلام می کنید چیزی در نزد شما نباید خداوند همیشه با شماست و حق پیروز است.

« من المومنین رجال صدقوا ما عاهد و الله علیه فمنهم من قضی نحبه و منهم من ینتظرو ما بد لوا تبدیلا »

(از مؤمنان مردمی هستند که در عهدشان با خدای خویش صادق بودند و بعضی از ایشان به پیمان خویش وفا کردند. برخی دیگر در انتظار بسر می برند و تغییر و تبدیلی در عزمشان به وجود نیاوردند).

اینک هابیلیان برخواسته اند تا جرثومه های فساد را از صفحه ی گیتی بر کَنند و انتقام خون هابلیان تمام عصرها و نسلها را از قابلیان باز ستانیم .

حکومت علی(ع) را در جهان زنده نمائیم و جاویدانش گردانیم بار دیگر دست سر کفر قاسطین و مارقین و ناکثین درآمد و سد راه انقلاب خونبار امت اسلامی ایران شد و عوامل مزدور امپریالیسم و آمریکا و شوروی به نام مجاهد فدایی برادران عزیز، نوکر همه ی این ها صدام است و این ها صدام را وادار کردند. یعنی به اسم صدام این ها همه می کوشند برخلاف ایران کار می کنند و این ها نمی دانند اسلام چه قدرتی دارد.

 برادران و خواهران عزیز ضد ایران نیستند بلکه این ها ضد اسلام و قرآن می باشند. بارالها! زمانی که تو فرمان جهادم دادی و مکلفم نمودی که در مقابل آنها بایستم که یاری ام خواهی کرد. شمع ظلمت و دریدن پرده سیاهی ها را انتخاب نمودم چنان باشد تا بسوزم و بر دیگران روشنایی ببخشم و شهید قلب تاریخ است که در شریان تاریخ می دمد و خون را بر جریان وا می دارد. اینک خطابم به شما ای شرک و کفر اگر انقلاب ما و راه ما و مکتب ما و آرمان مقدس ما پیروز نشود مگر با ریختن خون ما.

پس ای شمشیرها و ای گلوله ها و ترکش ها مرا دریابید که ما عاشقان شهادتیم و از مرگ باکی نیست. خون ما حرکت می دهد نه سکون. من به شما و دوستانم و برادرانم سفارش می کنم که راه امام را بروید که راه امام، راه شهیدان و انقلاب است و راه امام حسین (ع) مظلوم است و تنها امام است که جامعه را به سعادت و انقلاب را از انحراف باز می دارد.

سلام من به تمام جانبازان که چه رشادت ها می کنند و چه شجاعت هایی نشان می دهند و به مستکبرین و دشمنان ولایت نشان خواهید داد که بعد از تو ای برادران عزیزم از شما راضی هستم و خدا هم از شما راضی باشد و از شما سپاسگذارم که برای رفتن من به جنگ با کفار بعثی عراق و صدام جنایت پیشه همکاری نموده اید. و مرا برای مبارزه در جبهه و دوشادوش برادران به جنگ ادامه دادم تشکر می کنم و از شما برادران و خواهران و مادر زحمت کش خودم که ناراحت نباشید. برادران رزمنده اینها همه دشمن ولایت فقیه هستند ریشه این ها را از خاک اسلام پاک کنیم و خواهید کرد.

 ای برادران پاسدار و ای برادران رزمنده اسلام و ای آنهایی که می توانید برای اسلام و قرآن کار کنید گروه های مخالف و مناطق خطرناک تر از دشمن خارجی که آمریکا و شوروی و چین می باشد، ولی رهبر کبیر که امت شهیدپرور ما دارد که این گروهک ها را افشا کرد و در پیامش گفته به منافقین، شما مثل ذره ای که سیل طوفان قرار گرفته اید خداوند به من نیرو بده تا خودم را بسازم و خودم را بشناسم تو را هم بشناسم.

 ای خدا ایمان بده تا از بندگی ستمگران بپرهیزم از هوس و هوای شیطانی دوری جویم و خدایا سلامتی عطا کن تا مزه اسلام را بچشم. خدایا! توانایی عطا کن تا بتوانم پیرو امام و ولایت فقیه باشم خدایا توانایی عطا کن تا بتوانم صبر و استقامت در مقابل شیطان کنم. خدایا! ما هرچه کار می کنیم با رضای تو کار می کنیم و اگر کاری می کنیم اگر نماز می خوانیم اگر روزه می گیریم و در جبهه و سنگر می رویم برای رضای تو می رویم. پیامم به خانواده ام این است که برایم هیچ گونه ناراحت و نگران نباشید. اگر افتخار شهادت نصیبم شد گریه نکنید، بلکه خدا را شکر کنید و افتخار کنید که برادری داشته اید و در راه خدا و قرآن شهید شد.

 برادران عزیزم وصیتم به شما این است که هیچ گونه ناراحت نباشید برادران عزیزم خداداد و عبدالله اگر کسی به شما بگوید برادرت شهید شد، بگو برادر من رفت راه علی(ع) و حسین مظلوم(ع) را ادامه بدهد و در سرزمین کربلا دارد خدمت به حسین مظلوم می کند. (بگویید) برادر من مرده نیست بلکه او زنده است. ای آنهایی که برای من ناراحت می باشید برادرانم را راهنمائی کنید و بگویید برادر شما در راه خدا و قرآن شهید شد همه ما به همین راه می رویم.

 ای مردم، ای آنهایی که برای خدا و قرآن و اسلام و مردم مستضعف کار می کنید بر سر قبرم بیائید و لا الله الا الله بگوئید و الله اکبر بگویید.