پایگاه اطلاع رسانی شهدای شهرستان ایذه

در سال 1341 در شهرستان ایذه در خانواده‌ای متدین و مذهبی دیده به جهان گشود.

شغل پدر کشاورزی بود. دوران کودکی  خود را در آغوش پر مهر و محبت خانواده گذراند. از سنّ هفت سالگی تحصیلات ابتدایی را آغاز کرد. در دوران تحصیل خود در دبستان همیشه مورد تشویق معلم قرار می‌گرفت. دارای هوش و استعداد شایانی بود و دوران کودکی و دبستان همیشه بزرگ‌ترها را مورد سؤال قرار می‌داد.

پس از پایان دوران ابتدایی، در دوران تحصیل خود در مقطع راهنمایی نیز در همه‌ی زمینه‌ها موفق بود. روابطش با دوستان و هم‌کلاسی‌ها بسیار عالی بود و با فامیل و بستگان ارتباط نزدیکی داشت. به خاطر رفتار خاضعانه ، صادقانه و مهربانانه‌اش همه دوستش ‌داشتند.

پس از اتمام دوران راهنمایی وارد مرحله دبیرستان شد و در زمان تحصیل در دبیرستان نیز ارتباط خوبی با اولیاء و آموزگاران خود برقرار می‌کرد. علاقه خاصی به مسائل مذهبی و اعتقادی داشت. اکثر اوقات به مطالعه می‌پرداخت و با قرائت قرآن کریم راه و روش زیستن را سرلوحه‌ی کار خود قرار داده بود. از ارادتمندان به خاندان اهل بیت(ع) بود و به ائمه‌ی اطهار(ع) عشق می‌ورزید. در ایام محرم با عشق و علاقه به سید و سالار شهیدان و خاندانش و حضرت ابالفضل العباس(ع) در مراسمات عزاداری شرکت می‌کرد. با عزاداران حسینی به عزاداری و سینه‌زنی می‌پرداخت و در دوران دبیرستان در انجمن اسلامی مشغول فعالیت بود. همیشه سعی داشت با سعة صدر، دیگر هم‌کلاسی‌های خود را به شرکت در مجالس و محافل مذهبی تشویق نماید.

به دلیل مشکلات اقتصادی و معیشتی که در آن دوران گریبان‌گیر او بود نتوانست دوره دبیرستان را به پایان برساند. اما به خاطر عشق و علاقه‌ای که به سپاه پاسداران داشت وارد سپاه شد و به عضویت سپاه درآمد. توسط سپاه پاسداران انقلاب اسلامی ایذه به عنوان نیروی عملیاتی به جبهه اعزام شد و همدوش دیگر رزمندگان اسلام بر علیه دشمن متجاوز بعثی به مقابله برخواست. سرانجام در تاریخ 21/2/1361 در منطقه‌ی شلمچه در عملیات بیت المقدس براثر اصابت گلوله خمپاره دشمن به درجه رفیع شهادت نائل گردید.

پیکر مطهر این شهید گرانقدر بعد از گذشت سال‌ها توسط گروه تفحص شهدا شناسایی و تحویل خانواده گردید و در قطعه شهدای روضة الزهرای شهرستان ایذه زیارتگاه عاشقان اسلام و ایران است.

فرازی وصیت نامه ی شهید غضنفر آذرشاه:

به مردم بدی نکنید همیشه سعی کنید در حالت سادگی با خدا باشید. زیرا اگر انسان با خدا باشد هر چیزی که از خدا بخواهد به او می‌دهد و به افتخاری بزرگ نائل می‌شود.

 ولی اگر انسان با خدا نباشد و تنها به فکر خودش باشد هر چیزی که در این دنیای مادی داشته باشد و اگر از هر لحاظ تأمین باشد باز هم انسان کاملی نیست و همیشه احساس کمبود می‌کند.