پایگاه اطلاع رسانی شهدای شهرستان ایذه

شهید نوروز گپی

 در سال 1348 در شهرستان ایذه در خانواده ای مذهبی دیده به جهان گشود.

چون در ایام نوروز بدنیا آمد خانواده اش اسم نوروز را بر او نهادند. درس خود را تا اول راهنمایی پشت سر گذاشت اما بنا به مشکلات و شروع جنگ تحمیلی بازماند و راهی جبهه و دیار عاشقان شد. او بسیار مهربان، صبور و با اخلاق بود و از شنیدن حرف دروغ به شدت ناراحت می شد، علاقه ی خاصی نسبت به نظام مقدس اسلام داشت و عنایت خاصی به اهل بیت(ع) داشت باعث می شد و نمازش را طبق دستورات پیامبران و امامان به جا بیاورد .

هنوز به سن تکلیف نرسیده بود که روزه می گرفت و همواره آیات قرآن را تلاوت می کرد.

 از دیگر ویژگی های نورانی این شهید بزرگوار این بود که در روزهای پنج شنبه دعای کمیل را ابتدا بطور کامل می خواند و آنگاه بر بستر خواب می رفت. ایشان اوقات فراغت خویش را به راز و نیاز و عبادت خدا می پرداخت. آرزو داشت پس از پیروزی انقلاب اسلامی در جنگ اگر از جبهه بازگشت به تحصیلات خود ادامه دهد تا معلم شود.

نوروز گپی با وجود سن کم، حرف های آسمانی بر لب می آورد. و گاه می گفت: "ما باید به جبهه برویم و از میهن خود دفاع کنیم، زیرا وظیفه ی هر فرد مسلمانی است که نباید بگذارد جبهه ها خالی بمانند و از دستورات رهبری اطاعت کند". روزی شخصی از شهید بزرگوار پرسید: تو با این سن و سال کمی که به جبهه می روی کشته می شوی؟ شهید در جواب به آن شخص گفت: "من که از علی اصغر و علی اکبر بهتر نیستم..."  از این رو بود که هر فرمانی که امام خمینی(ره) می دادند را اطاعت کرده و علاقه ی خاصی نسبت به ولایت فقیه داشت. این عشق و عطش به شهادت بود که نوروز را در سنین نوجوانی داوطلبانه به سوی خود کشاند و به عنوان نیروی بسیجی به تیپ 15 امام حسن مجتبی(ع) گردان عاشورا اعزام گردید.

 او به راستی عاشق شهادت بود و سرانجام این دلاورمرد کوچک در تاریخ 18/7/1363 در منطقه ی مجنون در عملیات خیبر بر اثر اصابت ترکش در سن 17 سالگی به درجه ی رفیع شهادت نائل آمد و به آرزوی دیرینه اش که همان شهادت بود، رسید.

پیکر مطهر این شهید والامقام در قبرستان روضه الزهرا قطعه ی شهدای شهرستان ایذه به خاک سپرده شد تا زیارتگاه عاشقان ایران اسلامی باشد.

وصیت نامه ی شهید نوروز گپی: 

این وصیت نامه ی بنده ی گناهکار خدا نوروز گپی است. برادران و خواهران گرچه ایمان بنده ی حقیر ضعیف است و کامل نیست که بتوانم راهنمای دیگران باشم (چرا که هنوز ره به جایی نبرده ام که بتوانم دیگران را راهنما باشم) و چند کلمه ای می نویسم که این مهم را انجام داده باشم.

خدایا! خود می دانی که چقدر پشیمانم که از این مدت از عمرم استفاده کامل نکرده ام و بیشتر آن به بطالت  گذشته، از طرفی هم تو را شکر می کنم که به راه راست هدایتم کرده ای برادران و خواهرانم متوجه باشید که عمرتان به بطالت نگذرد. این دنیای فانی تا چشم برهم زنی گذشته و تمام شده و پشیمانی سودی ندارد. روی سخنم با نوجوانان و جوانان است که در هر حال همه اوقات خود را به فراغت نگذرانند. خصوصاً این دانش آموزان درس خواندن را همراه با تزکیه ی نفس پیش ببرید، چراکه درس خواندن بدون تزکیه به درد نمی خورد باید که از بنده ی گناهکار درس عبرت بگیرید. پدرجان برای من ناراحت نباشید و فقط برای امام دعا کنید و نماز بخوانید.