پایگاه اطلاع رسانی شهدای شهرستان ایذه

شهید نورالله علی پور

 در دی ماه سال 1344 از خانواده ای مذهبی و متدین در روستای آبنار از توابع شهرستان ایذه دیده به جهان گشود.

از همان کودکی روح پرسشگر و کنجکاوی داشت. اغلب پاسخ ها او را قانع نمی کرد و به دنبال حقایقی دیگر بود و او از همان کودکی با مکتب عاشورا و جان دادن در راه خدا آشنا شد. وی برای ادامه ی تحصیل مجبور شد تا به شهر مهاجرت نماید.

 ایام نوجوانی او مصادف با پیروزی انقلاب و پس از آن جنگ تحمیلی بود. با آغاز جنگ تحمیلی داوطلب اعزام به جبهه ها شد اما به سبب سن کم اجازه حضور در جبهه ها را نیافت . شهید مدتی در بسیج محلات فعالیت چشمگیری داشته تا اینکه درسن 17 سالگی به جبهه اعزام شد و به آرزویش که حضور در جبهه های جنگ بود، رسید. او در رسته ی امدادگری آموزش دیده بود تا تسکین دهنده ای باشد بر جراحات و دردهای یاران و همرزمانش.

نورالله در جبهه کرخه وقتی که برخی از همرزمانش مجروح شدند بی محابا و با شجاعت به یاری آنها شتافته، آنها را مداوا  و به پشت جبهه انتقال می داد. هرگز دست از تلاش بر نمی داشت و خود حاضر نبود که برای استراحت به عقب برگردد و بارها مأموریت خود را تمدید کرد تا اینکه زمان مأموریت اصلی ایشان فرا رسید و در تاریخ 20/11/61 در منطقه ی فکه در حالی که زیر آتش دشمن در حال جمع آوری گل های پرپر شده بود خود به آسمان پرواز کرد و به خیل دوستان و همرزمان شهیدش پیوست و به آرزوی دیرینه اش رسید ودر آن لحظه بود که حادثه ی عاشورا در جلوی چشمانش زنده و نمایان شد.

وصیت نامه ی شهید نورالله علی پور:

خداست که شما را آفرید و سپس به شما روزی داد و سپس شما را می میراند و بعد از آن زنده می کند.

آری، ما را در این دنیا به وجود می آورد تا مرحله ی امتحانی خود را در این دنیای فانی بگذرانیم و نتیجه بگیریم و این دنیای فانی جای آزمایش است.

چقدر شیرین و خوب است که انسان از آزمایش قبول شود و در راه خدا کاری مثبت انجام دهد.

امیدوارم خدا با این تقدیم ناقابل که تنها هدیه ای است که می توانم به خداوند متعال بکنم که آن جانم می باشد که امیدوارم خدا آن  را قبول کند.

پدر و مادر مرا ببخشید و مرا حلال کنید تا خدا شما را بیامرزد. برای من گریه نکنید و شاد باشید که فرزند خود را طوری تربیت کردید که به راه بد نرفت، بلکه براه خدا رفت و در راه خدا کشته شد.

باید افتخار کنید که فرزندتان سرباز امام زمان (عج) و نایب برحق او امام خمینی بود و در پیکار با کفار کشته می شود و شما وظیفه تان را به خوبی انجام داده اید.

از برادرانم می خواهم که راهم را ادامه دهند و نگذارند که سلاحم بر زمین بیفتد و با آخرین قدرتتان قلب دشمن را نشانه بگیرید و ماشه را بچکانید.

امام را دعا کنید و یادتان نرود که همیشه در نماز جماعت و جمعه شرکت کنید و برادر کوچکم را به خوبی مواظبت کنید.