پایگاه اطلاع رسانی شهدای شهرستان ایذه

شهید نورالله سعیدی

 در سیزدهمین روز از دی ماه 1339 در شهر آبادان و از خانواده ای مذهبی و متدین نوزادی متولد شد که شادی وصف ناپذیری برای خانواده به همراه آورد و از آنجا که اولین پسر خانواده بود حال و هوای زمستانی خانه را بهاری کرد.

پدر و مادر تصمیم بر آن گرفتند که نام نورالله را برای وی برگزینند تا همیشه نور خدا باقی بماند.

نورالله با گذراندن دوران کودکی در آغوش مادری مهربان و دلسوز و پدری زحمتکش پرورش یافت. از همان دوران کودکی با گرفتن وضو در کنار بزرگترها مشغول نماز می شد و با اشتیاق و علاقه ای که داشت درکنار خانواده توانسته بود جزئی از قرآن را حفظ کند و از همان اول کودکی با نور حقیقی آشنا شود. تحصیلات خود را در دبستان کوروش مدرسه ی بهار با موفقیت بگذراند و با وارد شدن در دوره متوسطه در مدرسه دکتر شریعتی (فلاح سابق) با علاقه و پشتکاری که در علم و تحصیل داشت تحصیلات خود را تا دوم علوم تجربی ادامه داده و بعد از تعطیلی مدارس، تابستان ها به کارگری مشغول شد. از آنجا که فردی متدین بود، به نماز و روزه اهمیت خاصی می داد و به پدر و مادر احترام می گذاشت و خود مورد احترام اطرافیان و دوستان بود. اخلاق خوبی داشت، صبور و باتقوا بود و همواره در حال کمک به نیازمندان و مستضعفان بود.

 با شروع انقلاب اسلامی در کنار دوستانش به عنوان یک نوجوان نقش مؤثر و فعالی داشت و در تظاهرات مردمی شرکت و مخالفت خود را با رژیم پهلوی ابراز می کرد. او که مورد تعقیب رژیم پهلوی بود با عشق و علاقه ای که به رهبر کبیر انقلاب، حضرت امام خمینی(ره) داشت، از فعالیت هایی همچون پخش و تکثیر نوار و اطلاعیه، توزیع اعلامیه های امام در میان مردم و آتش زدن کارخانه مشروب سازی شرکت داشت و از تحصیل خود نیز غافل نمی شد.

 پس از پیروزی انقلاب اسلامی برای دفاع از ارزش های انقلاب به رهبری امام خمینی(ره) در سال دوم دبیرستان به عضویت رسمی سپاه پاسداران در آمد و با شروع جنگ تحمیلی در خرمشهر به فرماندهی سردار شهید محمد جهان آرا بر اساس وظیفه دینی و میهنی برای دفاع از کیان اسلامی در کنار دیگر همرزمانش همچون احمدرضا لطفی، محمد رجبی، مرتضی خواجه زاده و افشین عصار به مبارزه پرداخت و در روز 3/7/1359 در کربلا شلمچه به اسارت نیروهای بعثی در آمد.

خبر مفقود شدنش به خانواده اش اعلام شد و مادر که چشم انتظار بازگشت پسر بود به دیدار فرمانده، جهان آرا (که بعدها فرمانده نیز به درجه ی رفیع شهادت نائل گشت) رفت. و سردار به او قول داد تا نامش را در کنار دیگر همرزمان در روزنامه کیهان آبادان به عنوان اسیر اعلام کنند، به دنبال پیگیری های مادر، سرانجام از طریق جمعیت هلال احمر (صلیب سرخ)  و نامه نگاری با یکی از همرزمانش که او هم به عنوان امدادگر در جنگ، همراه نورالله اسیر شده بود، متوجه می شود که آنها هنگام اسیرشدن تنها سه روز در کنار هم بوده اند و پس از آن، از طریق استخبارات از اردوگاه اسارتش به مکانی نامعلوم برده شد و دیگر کسی از او خبری نداشت.

سال ها گذشت و همچنان انتظار اینکه شاید نورالله، آن جوان آرام ، صبور و با تقوا به خانه برگردد، ولی همچنان از دیده ها دور ماند.

سرانجام بعد از 24 سال انتظار در سال 1383 با اعلام شهادتش به جرگه ی جاویدالاثرها پیوست و سنگ یادبودی در قبرستان روضه الزهرا قطعه گلزار شهدای شهرستان ایذه به یادگار نهاده شده تا هر پنجشنبه مادری چشم انتظار را دعوت کند که به زیارت فرزند بنشیند و به راستی چه سرّی در سلوک شهداء نهفته است.

وصیت نامه ی شهید نورالله سعیدی:

بسم الله الرحمن الرحیم

خدمت خانواده عزیز و گرامی خودم از کوچک و بزرگ

خانواده عزیزم ما را از مرگ رهائی نیست ولی مرگ خود نعمتی است بس بزرگ و یکی از نعمات خدای حق. اول خدمت مادر عزیز خودم مادر جان در نبود من هیچ اشکی نریزید چون همه سرنوشتی مشابه خواهیم داشت و این خود معنایی است براینکه همدیگر را دوباره خواهیم یافت پس خود را ناراحت کردن برای چیست؟

 مادران و پدرانی بودند که عزیزترین کسان خود را در راه خدا و فی سبیل الله فدا نمودند ولی اشکی نریختند و حتی راضی بودند که خود نیز در این راه فدا شوند پس مادر جان غم به دل راه نده و فقط برای روح من دعا کنید که گناهان ما آمرزیده شود و در نزد باری تعالی مورد قبول واقع شود تا شاید با نالة پدر و مادر ما را بیامرزد من زمانی به خود شهید خواهم گفت که از حق قبول شده باشم. در تربیت برادران و خواهرم بکوش. تو تا حالا وظیفة خود را به نحو احسن انجام دادی و در این راه امیدوارم که خداوند تو را یاری دهد.

 مادر جان این دنیا کلاسی برای درس بود و راهی به روشنایی هرکس می توانست درس حق را بیاموزد، به سرمنزل مقصود می رسید و کسی که کوتاهی نمود راهش به قحر سیاهی ها منتهی می شود و در این راه قدم نهادم چون تنها وسیله یافتن برای قرب به خدا بود تا شاید بیامرزد روح و جسم ما را از پلیدی ها و آتش دوزخ از ما بگیرد (ما را فراموش نکنید) پیامی برای برادران و خواهر خود :

احمد و محمد شماها امیدهای فردای اسلام و ایران هستید پس بکوشید که در این راه قدم بردارید بیاموزید که در راه خدا گام بردارید چون در غیر او چیزی جز زلالت و بدبختی و خواری در هر دو دنیا نصیب کسی نخواهد شد شماها با فریادتان و سلاح تان بکوشید که بعد از ما بر کفر و نفاق بلند شوید و آنان را در نطفه خفه کنید.

شما را توصیه می کنم به کردار نیک و عمل صالح و رفتار نیکو و جهاد در راه خدا و نیکی به والدین، چون مدیون هستیم اول به خدا که ما را آفرید و بعد به والدین.

 در برابر خدا و جامعة مسلمین احساس مسئولیت کنید. سعی در کسب علم و دانش و تحصیل کنید و کوتاهی در فراگیری علم نکنید که جزا دارد همانطور که پیامبر گرامی فرمود علم آموختن بر مرد و زن مسلمان واجب است. در فکر بینوایان باشید و ضعفا را یاری دهید و از حق مظلوم دفاع کنید و بر ضد ظالم باشید.

پیام دیگری برای خواهرم زینب، تو را توصیه می کنم به آموختن و درس گیری از زنان قهرمان اسلام و عمل آنان و نوع کارکرد آنان در جامعه، از زنان قهرمان درس بگیر و عمل کن چون نسل آینده و آینده ها به دست شماست.

کودکانِ با عمل بزرگ کنید. زینب وار جامعه را بسازید، که زینب چه زیبا جامعه را ساخت و پرداخت. در برابر ظالم ساکت ننشیند که گناه دارد. خواهرم مطالعة زندگی ساز داشته باش و دیگران را نیز بساز و جامعة اسلامی را پیشرو باشید. خدا یار و نگهدارت.

سخنی چند با برادرم علی مصیبی علی جان ما رفتیم و شما هستید و انشاءالله باز هم بمانید ما را اگر پروردگار قبول کند از آتش دور خواهیم شد و اگر نکرد عذاب به سراغ ما خواهد آمد. (من) وقتی به خود شهید می گویم، که (پاک) شده از گناه باشم.

 علی جان بعد از من حمایت و سرپرستی این بچه ها را داشته باش و آنان را زیر دست خود تربیت کن تا بتوانند برای جامعه اسلامی مفید واقع شوند به مریم بگو که امیدوارم در راهی که می رود موفق و پیروز بشود.

سلام مرا به خانواده محمد تقی و خانواده اش برسان . دیگر سخنی نیست از همگی شما طلب دعا و در نزد ذات حق دارم.

 پسرتان و برادرتان و دایی تان. سلام گرم را خدمت حفیظ الله ، ایران و بچه هایش، یکایک برسانید.

نورالله سعیدی