پایگاه اطلاع رسانی شهدای شهرستان ایذه

شهید مهدی سلحشور

 به سال 1343 در یکی از روستاهای بخش سوسن شهرستان ایذه متولد شد.

 از همان کودکی در کارها به خانواده اش کمک می کرد و او فردی زحمت کش و دلسوز بود و با اخلاق خوبش، در دل مردم جا داشت. پس از مدتی به همراه خانواده اش به شهر خرمشهر نقل مکان کردند. ضمن درس خواندن در کسب در آمد خانواده اش نیز تلاش می کرد ولی به دلیل حجم زیاد کار و دیگر مشکلات، درس را تا پنجم ابتدایی بیشتر ادامه نداد. او ایمان راسخی داشت، نماز و روزه اش را ترک نمی کرد و با همه مهربان بود. وقتی فقیری را می دید، فورا  احساساتش برانگیخته می شد و حاضر بود لباس تنش را به او ببخشد. در کارگاه رنگ آمیزیِ ماشین مشغول به کار بود، تا این که در سال 1365 به خدمت مقدس سربازی اعزام گردید.

زمانی که به مرخصی می آمد، همچنان به سراغ کار می رفت تا بخشی از مخارج خانواده اش را تامین کند.  در آخرین مرخصی خطاب به خانواده ی خود می گفت: «من می دانم که شهید می شوم، ولی شما را به خدا برای من گریه نکنید». مهدی با روحیه ی انقلابی که داشت، برای تحقق آرمان های امام خود در جبهه های حق علیه باطل جان فشانی های زیادی از خود به نمایش گذاشت و سرانجام بر اثر اصابت ترکش در روز31/4/67 درمنطقه ی عملیاتی میمک شربت شهادت را نوشید. مزار شریف این شهید بزرگوار در قبرستان شهدای اکبر آباد شهرستان ایذه میعادگاه دوست داران و لایت و شهادت است.

فرازی از  وصیت نامه ی شهید مهدی سلحشور:

من به تمامی برادران و خواهران خود وصیت می کنم که بعد از ما نگذارید میهن عزیزمان به دست دشمنان بیفتد و تا خون در رگ هایمان جاری است، از بـزرگ و کوچک، زن و مرد در مقابل دشمنان ایران و اسلام ایستادگی کنید. من به شما وصیت می کنم که در نماز خود کاهلی نکنید و دستورات دینی خود را انجام دهید و نگذارید که هوای نفس بر شما غلبه کند. من به تمام خواهران وصیت می کنم که با رعایت حجاب خود، مشت محکمی بر دهان یاوه گویان و دشمنان بزنید. من به مادر خوبم وصیت می کنم که برای شهادت من اشک نریزد و خود را عذاب ندهد و این را بدانید که من با چشم باز و علاقه ی فراوان این راه را انتخاب کردم و افتخار می کنم که توانستم جان ناقابل خود را در راه حفظ اسلام و انقلاب و کشورم تقدیم کنم.