پایگاه اطلاع رسانی شهدای شهرستان ایذه

شهید غلامعباس عسکری

 در آذر ماه 1334 در روستای تلخدان بازفت از توابع استان چهار محال و بختیاری در خانواده ای عشایری و مذهبی دیده به جهان گشود.

 طفولیت را با زندگی عشایری در ییلاق (روستای تلخدان ) و در قشلاق (روستای انجیرستان سوسن) سپری نمود. هنوز ده بهار از زندگی اش نگذشته بود که پدر را از دست داد و سر پرستی مادر و چهار خواهر و دو برادر کوچکتر خود را عهده دار گردید. از همان دوران نوجوانی مسئولیت سنگین سرپرستی خانواده را با انجام کارهایی از قبیل دامداری و کشاورزی تجربه نمود.

وی با توجه به سواد کمی که داشت فردی معتقد به اخلاق و مسائل دینی و مذهبی بود و هیچ گاه نماز و روزه اش ترک نمی شد و همانند دیگر شیعیان این سرزمین به ائمه ی اطهار(ع) علاقه ی خاصی داشت در مراسمات و عزاداری های سالار شهیدان حضور مستمر می یافت و همیشه تلاش می نمود که ایام عاشورا را در شهرستان ایذه و در میان عزادان حسین (ع) سپری نماید.

بعد از چند سال کمبود امکانات و نیاز به تحصیل خواهران و برادرانش وی را ناگزیر به مهاجرت به شهرستان ایذه نمود، ولی مزد و حقوق ناچیز ناشی از کارگری در این شهرستان نمی توانست جوابگوی معاش خانواده و مخارج تحصیل خواهران و برادرانش گردد. لذا جهت یافتن کاری مناسب تر در شهرستان اهواز مشغول بکار گردید با اوج گیری انقلاب اسلامی و تظاهرات ضد رژیم ستمشاهی وی نیز به همراه دیگر کارگران آن کارگاه دست از کار کشیده و اعتصاب نمود و با لبیک گفتن به فرمان امام خمینی(ره) همه روزه در خیابان های اهواز به همراه دیگر کارگران به تظاهرات می پرداخت تا اینکه در روز چهار شنبه سیاه مورخه 8/10/1357 در خیابان امام خمینی(ره) اهواز در ساعت ده صبح بوسیله ی گلوله ی یکی از دژخیمان رژیم ستمشاهی از ناحیه ی سر مجروح و به بیمارستان گلستان منتقل گردید که در همان روز به درجه ی رفیع شهادت نائل گردید.

وی در زندگی شخصی نیز فردی وظیفه شناس بود و هیچ گاه از سختی ها و مشکلاتی که از دوران نوجوانیش برعهده ی وی قرار گرفته بود گله و شکایتی نداشت و همین امر باعث گردیده بود که نتواند ازدواج نماید و تشکیل خانواده بدهد.