پایگاه اطلاع رسانی شهدای شهرستان ایذه

 در سال 1339 در شهرستان ایذه چشم به جهان گشود.

دوران کودکی خود را در روستا سپری کرد و در روستا باهمان محبت و صمیمیتی که بین افراد آبادی بود بزرگ شد و به هم‌دیگر مهر می‌ورزیدند و نسبت به هم مهربان بودند که گویا از اعضای یک خانواده هستند. شهید دوستان زیادی داشت که برایش مثل برادر بودند. با ورود به مدرسه باز همه را شیفته‌ی محبت خود کرد. از دانش آموزان تا معلمان همه او را دوست داشتند و به او افتخار می‌کردند.

 بیشتر اوقات فراغت خود را به بازی با دوستان و هم کلاسی‌های قرآن، و همکاری با خانواده سپری می‌کرد. بسیار با گذشت و مهربان بود. در خانواده‌ی آنها عمه ی نابینایی داشت که با تمام وجود به او محبت می‌کرد و همه‌ی آرزوی او، شفا یافتن چشم‌های عمه‌اش بود.

بسیار صبور و بردبار بود و با افراد غیرمنطقی صبورانه برخورد می‌کرد و تا جایی که امکان داشت آنها را امر به معروف و نهی از منکر می‌کرد و با خونسردی کامل جواب آنها را می‌داد. همین امر باعث محبوبیت او در میان مردم شده بود.

با شروع جنگ گویا دیگر نمی‌توانست آرام و قرار بگیرد و به راه و هدف امام به جنگ عشق می‌ورزید و تمام سعی خود را می‌کرد تا بتواند به جبهه برود و به امام و میهن خود خدمت کند و این جان ناقابل را فدای امام کند. هنگام رسیدن به سن 19 سالگی و شروع خدمت سربازی به عنوان یک داوطلب پا به میدان نبرد گذاشت و از طریق نیروی دریایی اعزام شد و محل آموزشی ایشان در تهران و بعد به اهواز منتقل شد. 18 ماه خدمت را انجام داده بود و 6 ماه احتیاط را می‌گذراند. قبل از شهادت، هنگامی که برای آخرین مرخصی آمده بود، به زیارت امام زاده عبدالله رفت.   این آخرین دیدار با خانواده و شهر و دوستان بود به طوری که مادر دیگر نتوانست فرزند خود را در آغوش بگیرد. درست دو روز قبل از شهادت بود که برادر شهید در خواب دیده بود غلامرضا به شهادت رسید و بعد از دو روز از این خواب، شهید که از اهواز به دهلران آمده بود در آنجا تحت تعقیب دشمن بعثی قرار گرفت و به دزفول پناه آورد و سرانجام در تاریخ 3/7/1369 ساعت 10:30 در عملیات پدافند جنوب در دزفول به لقاءالله پیوست .

پیکر این شهید والامقام در قبرستان روضه الزهرا قطعه‌ی شهدای شهرستان ایذه زیارتگاه عاشقان ایران اسلامی است.