پایگاه اطلاع رسانی شهدای شهرستان ایذه

در شهر خون و حماسه آبادان در تاریخ 29آبان ماه 1349 مصادف با 19 ماه رمضان نوزاد پسری در خانواده‌ای متدین و مذهبی دیده به جهان هستی گشود و به حرمت مولایشان حضرت علی (ع) برای فرزند خود نام علی را برگزید تا که علی‌وار زندگی خود را شروع کند .

علی دوران کودکی خود را در آغوش مادری که از خاندان علوی و سیده بود و پدری زحمتکش گذراند، چهار سال بیشتر نداشت که به همراه خانواده اش به استان فارس شهرستان مرودشت مهاجرت کردند. او تحصیلات ابتدایی خود را در دبستان طلوع گذراند با ثبت‌نام در مدرسه امیرکبیر دوره راهنمایی خود را شروع و در طول سال‌های تحصیل خود فردی کوشا و فعال بود. در امور فرهنگی فعالیت بسیاری می‌نمود، به طوری که در سال 1361 با جمعی از نوجوانان هم‌سن و سال خود در گروهی به نام پیام آوران فجر حزب الله به لشکر 19 رفته به مدت 10 روز به اجرای برنامه پرداخت و تمام فعالیت‌های خود را با جدیت تمام پشت سر می‌گذاشت و در هیچ کاری ناامید نمی‌شد، همیشه به خدا توکل می‌کرد و در هر شرایطی به توفیق الهی امیدوار بود و از نماز و عبادت خود هیچ‌گاه غافل نمی‌شد.

 او که در سن 15 سالگی از نعمت و محبت مادر محروم شد، تیر ماه سال 1364 به همراه پدر و برادر کوچک‌تر خود به شهرستان ایذه نقل مکان کردند و برای ادامه‌ی تحصیل خود در دبیرستان شهید بهشتی شهر ایذه در پایه اول متوسطه ثبت‌نام کرد و هنوز که مدت زیادی از آغاز سال تحصیلی نگذشته بود با روحیه‌ای شاد و خندانی که داشت می‌گفت: تکلیف امروز من، رفتن است. در تاریخ 25/7/1364 به عنوان بسیجی داوطلب راهی میدان نبرد و جبهه‌های جنگ حق علیه باطل شد.

 بنا به تأکید خانواده به درس خواندنش در طول حضور فعال خود در جبهه، تصمیم به ادامه تحصیل گرفت و با اعلام سپاه به جذب هنرجو و دانشجو اقدام به تکمیل تقاضانامه نمود، چند ماهی از حضورش در جبهه نگذشته بود که در تاریخ 28/10/1364 در جزیره مینو مورد اصابت ترکش به ناحیه چشم چپ شد و بینایی خود را از دست داد. او که هنوز دوره نقاهت را می‌گذراند به عنوان بی‌سیم‌چی به جبهه بازگشت تا در دانشگاه ایمان و عشق به خودسازی و خداشناسی بپردازد و روح خود را صیقل دهد.

سرانجام این دلاور بسیجی در تاریخ 19/10/1365 در عملیات کربلای 5 در منطقه شلمچه بر اثر اصابت ترکش به پا و سر، همچون مولایش در سجده‌ی خون سیر تکامل بسوی سعادت را به خوبی طی کرد و بار امانت خویش را به مقصد رساند و همان‌گونه که علی‌وار زندگی خود را آغاز کرده بود، علی‌وار هم به دیدار معبودش شتافت و به درجه رفیع شهادت نائل گردید. و بعد از گذشت 55 روز پیکر پاک و مطهرش طبق وصیت نامه‌ی آن شهید در گلزار شهدای شهرستان مرودشت در تاریخ 14/12/1365 به خاک سپرده شد تا میعادگاه عاشقان کوی ولایت و دوستداران شهادت باشد.

وصیت نامه ی شهید علی آذرباد:

با سلام و درود به مهدی صاحب الزمان (عج) و نائب بر حقش امام خمینی وصیت خود را چنین آغاز می‌کنم:

اولین وصیتم به مردم می‌باشد که امام و روحانیت را تنها نگذارند که هرکه چنین کند هرگز رستگار نخواهد بود. گفته می‌شود که دنیا مزرعة آخرت است. پس در این دنیا بکاریم تا در آن دنیا پاداش هر چه کاشته‌ایم مصرف کنیم. و بعد هم تا آخرین نفس راه تمامی شهدا را ادامه دهید که تا فتح کربلا راهی نمانده از تمامی بچه‌های گردان تمام آنهایی که مرا می‌شناسند طلب بخشش دارم اگر حقی بر گردن من دارند امید دارم که حلال کنند از تمامی طلبه‌های حوزه علمیة مسجدسلیمان نیز همچنین مخصوصاً افراد منظور.

و اما ای دوستان و رفقا، حزب الله کسی نیست که فقط پشت جبهه را داشته باشد و اصلاً چشمش به خط مقدم نیفتاده باشد، بعداً پشیمان می‌شوند آن کسانی که در این 6 سال جنگ به جبهه نرفته باشند.