پایگاه اطلاع رسانی شهدای شهرستان ایذه

 در سال 1349 در روستای کول‌فرح از توابع ایذه چشم به جهان گشود و دوران کودکی را در خانواده و در کنار محرومیت پدر و مادر گذراند.

 دوران ابتدایی را با موفقیت سپری کرد. از همان کودکی عاشق جبهه و جنگ بود و در سن 16 سالگی به جبهه رفت. عاشق شهادت بود. روزی شهید در صبح اول وقت که نماز صبح را خواند، رو به مادرش کرد و گفت «مادر می‌خواهم به جبهه بروم...» مادر که شیرپسرش را به خوبی می شناخت چیزی نگفت فقط این جمله را به زبان آورد که: «پسرم برو خدا به همراهت مواظب خودت باش. »

از مادر خداحافظی کرد و به جبهه رفت . پنج ماه بعد در یک غروب تابستانی به خانه‌ی شهید تلفن زدند و خبر شهادت وی را به خانواده‌اش دادند. مادر دست به دعا برداشت و گفت خدایا من پسرم را در راه تو دادم و هیچ‌ شکایتی هم ندارم، چون پسرم در راه اسلام و اهدافش شهید شده است.

علی پناه  که تنها 17 سال داشت، در سال 1362 مجروح و یک ماه در بیمارستان بستری شد و یک ماه در منزل بود چون عاشق جبهه بود. دوباره به جبهه رفت و دوباره در 12 اسفند 1366 در منطقه‌ی دهلران مجروح شد و در این مدت همیشه برای بچه‌ها از جنگ و جبهه صحبت می‌کرد. بسیار خوش اخلاق، مهربان، دلسوز و صبور بود و با صدای دلنشین قرآن  را تلاوت می‌کرد و همیشه در مراسمات مذهبی و قرآن شرکت فعال داشت و به همه کمک می‌کرد.

همواره در کارهای کشاورزی به خانواده‌ی خود کمک می‌کرد و همیشه به پدر و مادر خود احترام می‌گذاشت. شهید در روز 05/05/1369 در منطقه عملیاتی مجنون به شهادت رسید. پیکر پاک ایشان در قبرستان اکبرآباد ایذه به خاک سپرده شد تا زیارتگاهی برای عاشقان ایران اسلامی باشد.