پایگاه اطلاع رسانی شهدای شهرستان ایذه

شهید عبدالله کی شمس

در یکی از روزها ، مادری که دوازده سال از زندگی مشترک خود با همسرش می گذشت اما ثمره ای نداشت با دلی شکسته و پایی برهنه راهی امامزاده سلطان ابراهیم (ع) شد تا بلکه لطف و عنایت آن امامزاده خداوند فرزندی صالح به او بدهد. مدت زیادی نمی گذرد و حاجت روا می شود و خداوند فرزندی به آنها می بخشد که نام عبدالله (بنده مخلص خدا) را برای او برگزیدند.

عبدالله کی شمس در سال 1341 در روستای فالح از توابع شهرستان ایذه پا به عرصه هستی نهاد. بعد از اینکه دو سال از دوران کودکی خود را درکمال سادگی روستا پشت سر گذاشت به همراه پدر ومادر خود به شهرستان ایذه آمد و در سن هفت سالگی به دبستان رفته و ابتدایی را به پایان رساند. ولی به علت فقر مالی خانواده نتوانست به درس خود ادامه دهد. در همان دوران کودکی با زحمات زیاد کارهای سنگین را متحمل می شد. و هنگامی که به سن 10سالگی رسید در مغازه ای در شهرستان ایذه مشغول  به کار شد تا اینکه جنگ تحمیلی شروع شد و او چون از همان اول روحیه ی شجاعت و خداپرستی و اهداف حسین(ع) گونه ای داشت، راهی دیار عاشقان شد. از خصوصیات آسمانی این شهید بزگوار شجاعت و دلیری او  بود از هیچ چیز هراسی نداشت بطوری که هیچ گاه دلهره در چهره مبارکشان مشاهده نمی شد. ولایت را بر هر چیزی مقدم می دانست و عشق بی نظیری به حضرت امام(ره) داشت و در اکثر مواقع با افرادی که عقاید انحرافی داشت بر خورد می کرد و آنها را ارشاد می نمود. همیشه به دیگر نوجوانان و جوانان سفارش می کرد که مبادا بگذارید جبهه ها خای بماند و گوش به فرمان امام باشید. بزرگترین آرزوی این بزرگوار این بود که از اهالی آسمانی باشد و شهادت نصیبش شود و اینکه دین اسلام بر کفر پیروز شود. طی زمانی که در جبهه ها حضور داشت در چندین عملیات شرکت داشت.

در یکی از این عملیات ها نیز مجروح شد. ولی این اتفاق بر حضور فعالانه او در عرصه جنگ تحمیلی تأثیری نگذاشت و همچنان به مبارزات خود در دفاع از کشور مصمم بود. تا اینکه سرانجام در روز 7/12/1362در منطقه ی مجنون در عملیات خیبر در حالیکه با آر پی چی خود شجاعانه از پیشروی تانک های دشمن ایستادگی می کرد، ضمن منهدم نمودن تجهیزات دشمن، خود نیز به آرزوی دیرینه اش که همان شهادت بود رسید وپیکر مطهرش به جرگه جاویدالاثرها پیوست.

 (به راستی که نام عبدالله برازنده ایشان بود چرا که بنده مخلص خدا بود.