پایگاه اطلاع رسانی شهدای شهرستان ایذه

شهید عبدالله مرادی

 سال 1340 در روستای کهباد از توابع شهرستان ایذه، دیده به جهان گشود.

 وی توانست تحصیلات خود را تا سوم دبیرستان ادامه دهد و بعد از آن، چند سالی از بهار عمر خود را در سپاه پاسداران انقلاب اسلامی شهرستان ایذه گذرانید و تمام همت خود را در این راه مقدس به کار گماشت تا بتواند در راه پیروزی انقلاب اسلامی، اهداف و آرمان های مقدس انقلاب اسلامی و اطاعت محض از نایب امام زمان(عج)، سلاله ی پیامبر(ص)، امام خمینی(ره) گامی مؤثر برداشته باشد. روح شهادت طلبی و ایثارگری عجیبی داشت. از این رو پشت پیراهن و کوله پشتی خود نوشته بود شهید عبدالله مرادی. در عرفان، معنویت و ایمان خالص به خدا در میان دوستان و همرزمانش زبانزد خاص و عام بود.

 یکی از همرزمان عبدالله نقل می کند که در اوایل تشکیل سپاه، که تعداد افراد سپاه خیلی کم بود، او برای خدمت در سپاه همیشه پیش قدم و جزو اولین افرادی بود که باوجود بدترین شرایط و سختی هایی که در مأموریت ها وجود داشت، پس از بازگشت از مأموریت، بلافاصله آماده خدمت می شد و انجام وظیفه می کرد و از خدمت کردن، خسته نمی شد. همیشه سعی می کرد دانش نظامی خود را بالا ببرد و از این رو از هر فرصتی استفاده می کرد تا در دوره های تخصصی شرکت کند که برای نمونه می توان به شرکت ایشان در دوره مخابرات در تهران را نام برد. او در جبهه هم از افرادی بود که برای حمله به دشمن پیشقراول بود و بی محابا به خط دشمن حمله می کرد و تنها به خدا اتکا می کرد و با توکل بر او بر لشکر دشمن می تاخت. در سختی ها و در بدترین شرایط، از یاد خدا غافل نبود و محکم و مقاوم چون کوه می ایستاد و دشمن را از پای در می آورد.

 ایشان علاوه بر روحیه ی جنگاوری، به دلیل مهربانی، دلسوزی و صمیمیتی که نسبت به فامیل و دوستان داشت، همواره مورد احترام و تکریم همه بود. سرانجام عبدالله مرادی این دلاور نستوه و بی باک، در روز 15/05/1360 به عنوان معاون گروهان در منطقه ی عملیاتی براثر اصابت تیر دشمن، شربت گوارای شهادت را نوشید وبه  لقاءالله پیوست.

او اولین شهید پاسدار شهرستان ایذه می باشد.

پیکر مطهر ایشان در زادگاهش روستای کهباد از توابع شهرستان ایذه به خاک سپرده شد تا میعادگاهی باشد برای عاشقان کوی ولایت و دوستداران ایران اسلامی.

وصیت نامه ی شهید عبدالله مرادی:

تنها راه سعادت ایمان، جهاد و شهادت است. با عرض سلام به ساحت مقدس ولی عصر،  امام زمان (عج) و درود بر منجی انسانیت امام خمینی که از خدا می خواهم که از عمر من بکاهد و به عمر پر برکتش بیفزاید و درود فراوان بر شهیدان اسلام از هابیل تا حسین(ع) و از حسین(ع) تا صحرای کربلای ایران.

سلام و درود بر شما ای مادر مهربان و ای پدر و برزگوار و خواهران مهربان و ای برادران عزیز و همچنین تمام فامیلان و دوستان و آشنایان و همسایگان بر سر قبرم نام جوان ناکام ننویسید، زیرا من خودم این راه را که همان راه انبیاء و یگانه پاسدار کربلای حسین ابن علی(ع) است انتخاب کرده ام و از شما خواهش می کنم آرم سپاه این آرم مقدس و این آرم شهادت را بر سر قبرم بکشید. جهاد در رحمت الهی است که تنها بر روی بندگان ویژه ی خداوند باز می شود.

پیراهن آن پاسدار اسلام، زرهی آهنین است که دست فداکاران را بر اندام جوانمردان خونگرم و فعال می پوشاند. این جامه ی فاخر در زندگی لباس شرافت و پس از مرگ حریر بهشت خواهد بود. آری این گلگون کفنان یعنی آنهایی که در راه دین و قرآن و اسلام و عدالت به  خون گلوی خود را رنگین شده اند در این جهان جز نام نیک نخواهند داشت. خداوندا! از تو می خواهم که توفیق شهادت را نصیبم کنی، مرگ پر افتخاری که بارها به آن نزدیک شدم ولی نصیبم نشده است. شاید لایق شهید شدن نباشم، زیرا که مقامی والا دارد و من فردی گناه کار و خارم.

اینک با یاد تو به جبهه می روم نه برای انتقام، بلکه به منظور احیای دینم پا در چکمه می کنم و خداوندا امام زمان (عج) و نایب بر حقش را به یاری می طلبم، بار خدایا! این وصیت نامه ای که می نویسم دومین وصیت نامه  است مگر نمی خواهی شهید بشوم.

از خانواده ام می خواهم که در تشییع جنازه ام ذکر خدا بگویید.