پایگاه اطلاع رسانی شهدای شهرستان ایذه

شهید جعفر کیانی

 سال 1348 در روستای پرچستان ایذه به دنیا آمد و تا سوم راهنمایی تحصیلات خود را ادامه داد. او درکنار درس به پدرش نیز کمک می کرد.

 بسیار صبور و مهربان بود و با اینکه از لحاظ اقتصادی وضیعت خوبی نداشتند، اما هیچ وقت شکایت نمی کرد و خدا را همیشه سپاسگزار بود. در فقر و نداری بزرگ شده بود، اما مثل آهن در مقابل مشکلات محکم بودند و تصمیماتش همچون یک مرد، مدبرانه بود.  نترس و شجاع بود با اینکه هنوز به سن سربازی نرسیده بود، اما عاشق جبهه و جنگ با دشمنان اسلام، ملت و مهین بود. دوست داشت کاری کند تا دین خود را اداکرده باشد. در سن 16 سالگی از طریق بسیج به جبهه اعزام شد. چند بار پدر و فامیل دنبال او رفتند تا به علت سن کمش، او را از رفتن به جبهه منصرف و برگردانند، اما او بر نمی گشت.

دارای حالات معنوی خاصی بود. تا نیمه های شب به دعا و نماز می پرداخت و انسانی با اخلاق، با ادب و مهربان بود.

به امام حسین (ع) خیلی علاقه مند بود و دوست داشت راه او را برود و در این راه گوش به فرمان امام (ره) بود.

شهید کیانی در حالی که از طریق سپاه پاسداران و به عنوان بسیجی به جبهه های جنگ اعزام شده بود درمنطقه ی فاو بر اثر اصابت تیر به ناحیه ی سر، در تاریخ 17/7/65 شربت شهادت را نوشید و پیکر پاکش در قبرستان اکبرآباد ایذه آرام گرفت.

وصیت نامه ی شهید جعفر کیانی:

وصیت نامه ی من به پدر و مادر و برادران و خواهرانم این است که همیشه در زندگی به یاد خدا باشند.

پدر و مادر شاید اتفاق بیافتد که جان من هم به دست شما نرسد صبر و پایداری و مقاومت را پیشه کنید و آرزوی پیروزی اسلام و مسلمین را کنید.

پدرجان خیلی تنها شده ام همه دوستان رفته اند من در این دنیای فریبنده مانده ام و دیگر هم خجالت می کشم در این دنیا بمانم پیش دوستان و عزیزان دنیایی بگردم به هر حال سخت خوشحال و امیدوارم به رحمت فضل و کرم الهی که من شهید شوم.

تمام گناهکاران امیدوار باشند که رحمت خداوند وسیع است اگر توبه کنند به سوی او می روند.

دوست من، ای نور چشم من، خداوند به تو لطف و مهربانی زیاد کرده که تو در این زمان یعنی زمان انقلاب و حکومت اسلامی به دنیا آمده ای در چنین زمانی که زندگی می کنی، باید قدر این همه را بدانی و حداکثر استفاده را بکنی اگر در این زمان خطا کنی چند برابر زمان های دیگر است.

زیرا که همه ی شرایط آماده است اگر الگویت حضرت فاطمه (س) و زینب(س) قرار دهید بدانید که بزرگترین مسئولیت زن تربیت فرزندان مثل جوانان ما (نه چنین قدرتمند و مکتبی است)

از مادرم می خواهم که در تربیت فرزندانش کوشا باشد.