پایگاه اطلاع رسانی شهدای شهرستان ایذه

در روستای گور پرویز سادات حسینی دهدز در سال 1344 در خانواده ای روستایی و مذهبی چشم به جهان گشود.

خانواده  او بسیار متدین و مذهبی بودند و عشق و علاقه ی خاصی به ائمه ی اطهار(ع) داشتند. شغل پدر شهید کشاورزی و دامداری بود و از همین راه امورات زندگی خود را تأمین می نمودند. وی دوران کودکی را در آغوش گرم و پر از مهر و محبت خانواده گذراند و در سن 7 سالگی در همان روستا وارد دبستان گردید و شروع به درس خواندن نمود. با توجه به شرایط زندگی خانواده که داشتند بعد از باز گشت از مدرسه در کنار پدر و مادر برای گذران زندگی به امورات کشاورزی و دامداری می پرداخت و به همین نحو زندگی را می گذراند.

 پس از اتمام دوران دبستان برای اینکه بتواند به تحصیلاتش ادامه بدهد، به شهر دهدز رفت و دوران راهنمایی را در آنجا مشغول تحصیل شد. وی ضمن درس خواندن روزهای تعطیل را به خانه باز می گشت و همدوش خانواده به کار و امرار معاش می پرداخت. شهید فردی بود متدین و مذهبی و به اخلاقیات خیلی توجه داشت، نمازش را همیشه اول وقت می خواند و پایبند به مسائل عبادی بود. در زمان تحصیل در دوره ی راهنمایی همکاری صمیمانه ای با اولیاء مدرسه و دانش آموزان درخصوص انجام فرائض دینی و برگزاری محافل مذهبی داشت.

پس از اتمام دوران راهنمایی برای ادامه ی تحصیل نزد یکی از بستگان خود، به شهرستان ایذه رفت و در آنجا دوره دبیرستان را آغاز نمود. اما از خانواده غافل نبود و روزهایی را که فرصت می نمود به محل زندگی خانواده اش باز می گشت و با آنان در امورات خانواده همکاری می نمود. با دوستان و فامیل بسیار مهربان و خوش برخورد بود. در سال چهارم دبیرستان به عنوان یک رزمنده بسیجی با عشق و علاقه ای که به نظام مقدس جمهوری اسلامی و امام داشت، همراه با خیل عظیم بسیجیان شهرستان ایذه به گردان سلمان (که متشکل از رزمندگان شهرستان های ایذه و مسجدسلیمان بود) از لشکر 7 ولی عصر(عج) خوزستان پیوست و به مناطق عملیاتی اعزام شد.

 در طول حضور در مناطق عملیاتی همواره با خلوص نیت، هم دوش دیگر رزمندگان با متجاوزان بعثی می جنگید و هیچ گاه احساس خستگی نمی کرد. سرانجام در عملیات پدافندی در منطقه ی عملیاتی فاو بر اثر جراحت ترکش های خمپاره در تاریخ 31/2/1365 به درجه رفیع شهادت نائل آمد. مزار این شهید گران قدر در روستای " گورپرویز" سادات حسینی می باشد تا میعادگاهی برای عاشقان شهادت و ولایت باشد.

وصیت نامه ی شهید آقارحیم خادمی:

« ولاحول ولا قوه الا بالله العلی العظیم » ، « ولاتحسبن الذین قتلوا فی سبیل الله امواتا بل احیاء عند ربهم یرزقون » سوره آل عمران آیه 169

(مپندارید آنهایی که در راه خدا کشته می شوند مرده اند، بلکه آنها زنده اند و در نزد خداوند خود روزی می گیرند) « لن تنال البر حتی تنفیقو مما تحبون »

با ادای احترام فراوان بر شهیدان راه خدا، جوانانی که بهترین لحظات زندگی خود، در آن فصل از زندگی که باید پدر و مادرشان از ثمره ی زندگانی استفاده کنند، رفتند و از جانِ عزیزترین سرمایه ی خود گذشتند و آن را در طبق اخلاص نهادند و مصداق این آیه ی شریفه قرآن و درود فراوان بر رهبران طریق حقیقت و  آنهایی که چراغ هدایت بشریت خصوصاً جامعه ی مردم ایران هستند، همچنین درودی خالصانه برخانواده شهداء. خدایا!

آن کس که تو را شناخت جان را چه کند

                                               فــرزند و عیال و خانمان را چه کند

دیـــوانه کـنی هر دو جهانـش بخــشی

                                               دیــوانه تو هردو جهان را چه کــند

مـــرغ باغ ملــکوتم نیم از عالم خــاک

                                              دو سه روزی قفسی ساخته اند از بدنم

دوباره متذکر می شوم که موقعیت حساس است و مسئولیت سنگین و تکلیف شما نیز روشن و صریح، این شمایید که باید تصمیم بگیرید یا حسین گونه باشید یا غیر آن، و یا مانند زینب(س) باشید و یا غیر آن. و راه سومی وجود ندارد. در پایان توفیق پیروزی، سعادت برای تمامی شماها و فتح و ظفر رزمندگان اسلام را بر کفر جهانی از خدای بزرگوار مسئلت طلبیده، از یکایک شماها حلالیت می طلبم.

خدایا! خدایا! تا انقلاب مهدی خمینی را نگهدار.