پایگاه اطلاع رسانی شهدای شهرستان ایذه

 در سال 1344در روستای یگاوی ده شیخ از توابع شهرستان ایذه دیده به جهان گشود.

 تحصیلات ابتدایی و راهنمایی را در روستا با رتبه شاگرد اولی به پایان رساند. سپس برای ادامه تحصیل به شهر ایذه مهاجرت نمود.

 شهید باقری انسانی وارسته، از جان گذشته، آزاد اندیش، بزرگ منش، بی‌ادعا، باوقار، توانا، غیرتمند، شایسته، صمیمی، آراسته، کم حرف، منظّم با چهره‌ای نورانی و لبانی متبسّم بود.

 در سی ام شهریور 1340 در روستای ناشلیل از توابع شهرستان ایذه دیده به جهان گشود.

 دوران کودکی را در آغوش گرم خانواده سپری کرد. در سن 7 سالگی مرحله‌ی مقدماتی کسب علم و دانش را در زادگاهش آغاز نمود و به دلیل مشکلات مالی قادر به ادامه‌ی تحصیل نبود و در همان سنین کودکی و نوجوانی مشغول کارکردن شد تا بتواند امرار معاش کند. علاوه بر اینکه در کشاورزی به خانواده خود کمک می کرد، سعی داشت حرفه جوشکاری را بیاموزد و یک کارگاه کوچک جوشکاری در شهر ایذه برای خود به راه انداخت تا کمکی در تأمین مخارج زندگی‌اش باشد. صفا و صمیمیت محیط روستا از وی فردی خوش‌اخلاق و مهربان ساخته بود. در برابر مشکلات فردی صبور و بردبار بود، به طوری که در برابر ناملایمات روزگار نا امید و خسته نمی‌شد.

در سال 1340 در روستای ناشلیل از توابع شهرستان ایذه دیده به جهان گشود.

 دوران کودکی و تحصیلات ابتدایی را قبل از انقلاب در روستای ناشلیل سپری نمود، ولی دوران راهنمایی را به علت فقر مالی و نبودن امکانات رها کرد.  دوره‌ی جوانی‌اش مصادف با شروع انقلاب اسلامی بود. عشق و علاقه‌ی خاصی به امام(ره) و انقلاب داشت و همواره در کلاس‌های دینی و اخلاقی شرکت می‌کرد و سخنان امام خمینی(ره) را سرمشق و الگو قرار می‌داد و به دیگران سفارش می‌کرد که از این انقلاب با دل و جان محافظت کنید تا خداوند پشتیبان شما و امام این انقلاب است. همیشه به روحانیت علاقه‌ی خاصی داشت و نسبت به امور معنوی و عبادی و در همه‌ی کارهای خیر پیش‌قدم بود.

 اول آبان ماه 1344 در روستای سادات حسینی از توابع شهرستان ایذه چشم به جهان گشود.

 شهید بارزی در دامن خانواده‌ای مذهبی و در سایه‌ی پدری مهربان که زندگی خود و فرزندانش را با کار کشاورزی می‌گذراند بزرگ شد. همیشه نمازش را به موقع به جا می‌آورد و نسبت به فرایض دینی خیلی حساس بود و حتی هنگامی که ماه مبارک رمضان با تابستان تقارن پیدا می‌کرد با وجود گرمای تابستان و انجام فعالیت‌های زندگی روزه می‌گرفت. به امام حسین(ع) علاقه‌ی خاصی داشت چون می‌گفت اگر امام حسین(ع) و عاشورا نبود الآن خبری از اسلام هم نبود و ما باید راه امام حسین(ع) را ادامه دهیم.