پایگاه اطلاع رسانی شهدای شهرستان ایذه

* شهید داریوش پیرانشاهی (عالی محمودی)

به سال 1357 در روستای پیرانشاه سوسن در خانواده‌ای مذهبی دیده به جهان گشود. کودکی را در دامن پر مهر و محبت مادر و پدر گذرانید.

وقتی که به سن شش سالگی رسید، دوران ابتدایی را در دبستان مختار سراب با موفقیت به پایان رساند. در سال تحصیلی 71-70 برای ادامه‌ی تحصیل در مدرسه‌ی راهنمایی شهید احسان عـراقی سوسن روستای لؤلؤ  ثبت نام و مشغول به درس خواندن شد. همه‌ی دانش‌آموزان و دبیرانی که در تعلیم و تربیت ایشان نقش داشته‌اند، از اخلاق و رفتار ایشان سخن می‌گفنند. در نمازهای جماعت مدرسه به طور مرتب شرکت می‌کرد. داریوش آن سال را نیز با موفقیت گذرانید و به پایه‌ی بالاتر ارتقاء یافت. دوران راهنمایی را نیز به دلیل علاقه‌ی وافری که به تحصیل داشت در مدرسه‌ی راهنمایی شهید احسان عراقی روستای لؤلؤ که فاصله‌ی زیادی با پیرانشاه دارد، با همه‌ی مشکلات به پایان رساند.                          

 به علت نبودن دبیرستان در منطقه سوسن ناگزیر برای ادامه تحصیل به شهرستان ایذه رفت و در دبیرستان شهید بهشتی ثبت نام کرد؛ ولی به علت دوری از خانواده و مشکلاتی که برایش پیش آمد، بعد از سه ماه ترک تحصیل و به منزل پدری خود مراجعت کرد؛ ولی اصرار پدر برای درس خواندن و مشکلات خانواده، نتوانست او را به ادامه ی تحصیل وا دارد؛ از این رو او در کنار پدر مشغول کارهای کشاورزی شد و عصای دست او گردید.

سرانجام در تاریخ 18/7/76 به خدمت مقدس سربازی اعزام شد؛ وی دوره‌ی آموزشی را در تیپ زرهی اهواز گذراند و بعد از آموزش به جزیره‌ی مینو اعزام شد و در روز 6/1/77 به درجه‌ی رفیع شهادت نائل گشت.

پیکر مطهر این شهید بزرگوار در قبرستان پیرانشاه به خاک سپرده شد تا میعادگاهی برای عاشقان شهادت و ولایت باشد.

شهید گنجعلی پورسعید سرملی

 در تاریخ 8/4/1335 در خانواده‌ای مذهبی و متدین دیده به جهان گشود. از همان کودکی پر جنب و جوش و عاشق کار و فعالیت بود.

 پس از پایان دوران راهنمایی به حرفه جوشکاری روی آورد و از این طریق کمک کار خانواده گردید. گنجعلی، اخبار و حوادث انقلاب را ازطریق دوستان و آشنایان جویا می‌شد تا اینکه خبر حمله‌ی نظامی رژیم بعثی به میهنش را شنید. این خبر بسیار برای او ناخوشایند بود، لذا تصمیم گرفت به جبهه برود و از طریق سپاه پاسداران شهرستان ایذه عازم جبهه شد و در لشکر 4 بعثت در پست آرپی‌جی‌زن، مشغول نبرد با دشمن متجاوز شد. مدام می‌گفت که: نباید گلوله‌ای به خطا برود و با هر گلوله تانکی از دشمن را باید نابود کنیم.

سرانجام گنجعلی پور سعید در منطقه‌ی عملیاتی رمضان در منطقه کوشک، بر اثر اصابت ترکش خمپاره جان به جان آفرین تسلیم کرد و به خیل یاران و همرزمان شهیدش پیوست. پیکر پاک این شهید بزرگوار در قبرستان روضه زهرای شهرستان ایذه زیارتگاه عاشقان و دوستداران راه شهادت و شهیدان می باشد.

 در سال 1342 در روستای «جلوگیر» در بخش مرغاب از توابع شهرستان ایذه دیده به جهان گشود.

با تولد خود شادی و خوشحالی را در خانواده به ارمغان آورد. پس از گذراندن دوران کودکی خود توانست در مقطع ابتدایی تحصیلات خود را تا سوم ابتدایی ادامه دهد. فردی  خوش‌اخلاق و صبور بود و در انجام همه‌ی کارهایش به خداوند توکل می‌کرد و همیشه به ائمه اطهار علیهم‌السلام متوسل می‌شد. با علاقه به قرآن کریم و ذکر خدا، نسبت به انجام فرایض عبادی و مذهبی غافل نمی‌شد. جهت تامین مخارج زندگی پیشه‌ی کشاورزی را برای خود برگزیده بود.

 در سال 1330 در خانواده‌ای مذهبی و متدین در روستای مورد‌غفار دیده به جهان گشود.

پس از سپری کردن دوران کودکی که همراه با خاطرات تلخ و شیرین آن زمان بود وارد مدرسه شد و تحصیلات خود را تا پایان دوره‌ی ابتدایی پشت سر گذاشت اما به علت مسافت طولانی و نبودن مدرسه‌ی راهنمایی در روستا، دیگر قادر به ادامه تحصیل نشد. با اینکه در کودکی پدر خود را از دست داد اما مشکلات و گرفتاری‌های زندگی او را آماده‌تر و مقاوم‌تر می‌کرد.

در سال 1339 در روستای موزرم از توابع شهرستان ایذه بخش دهدز دیده به جهان گشود.

 در خانواده‌ای مذهبی پرورش یافت . فردی بسیار معتقد بود و همیشه دراوقات فراغتش به مسجد می‌رفت. دوران تحصیلی خود را در همان روستا تا دوره ابتدایی به پایان رسانید و به علت مشکلات مالی و نبود امکانات آموزشی به ناچار ترک تحصیل کرد و به شغل کارگری مشغول شد. از دوستان ایشان می‌توان به شهید شکرالله براتی‌منش اشاره کرد.

 در سال 1346 در روستای اشکفت بابامیر از توابع شهرستان ایذه چشم به جهان گشود.

 در دوران تحصیلات خود با معلمان و دانش‌آموزان ارتباط صمیمانه ای داشت و نسبت به دوستان و حتی کودکان مهربان و رئوف بود.

او که به دلیل خفقان و فقری که رژیم منحوس پهلوی در مناطق محروم به وجود آورده بود، تنها تا تا ابتدایی درس خوانده بود، از ادامه تحصیل بازماند و به عنوان  همیار در کارهای کشاورزی و تأمین مخارج خانواده پا به پای پدر کار می‌کرد و برای پدر و اهل خانواده احترام خاصی قائل بود. همیشه در حال تواضع و فروتنی بود. او همواره در کلاس‌های قرآن شرکت کرده و در نمازهای جماعت به ویژه نماز جمعه حضور می یافت.

در سال 1342 در خانواده‌ای مذهبی در روستای شیمن از توابع دهستان سوسن شهرستان ایذه چشم به جهان گشود.

در دوران کودکی، به دلیل این که روستا فاقد دبسـتان بود، به ناچار به شهرستان ایذه عزیمت و نزد خانواده‌ی عمویـش، زندگی می کرد. او روزها کار می‌کرد و شب‌ها درس می‌خواند. و با وجود شرایط بسیار بد، تنها توانست تا پنجم ابتدایی درس بخواند. وی به خاطر فقر مالی و نداشتن هزینه‌ لازم تحصیلات را ادامه نداد  و در سال 56 به زادگاه خود بـازگشت.

با هم‌یاری برادران و پدر خود به کار کشاورزی همت گماشت، اما با وجود این همه سختی و مشکلات زندگی، هیچ‌گاه از یاد خدا غافل نبود و در انجام واجبات الهی کوشا بود. با مطالعه مسائل دینی به فعالیت‌های مذهبـی‌اش می‌افزود و مستحکم‌تر می‌گشت.

 در تاریخ 4/10/1341 در روستای دهگه بخش مرغاب از توابع شهرستان ایذه چشم به جهان گشود. دارای مدرک تحصیلی پنجم ابتدایی بود و به علت وجود شرایط زندگی روستایی به کار کشاورزی درکنار پدر مشغول شد، اما هنگامی که سن، قانونی‌اش جهت خدمت مقدس سربازی اقتضاء کرد، بی‌درنگ جهت اعزام و انجام خدمت مقدس سربازی، ثبت‌نام نمود و آمادگی خود را برای حضور در جبهه اعلام کرد.

 در سال 1341در خانواده‌ای مذهبی و محروم در روستای «تاکوتر» از توابع شهرستان ایذه دیده به جهان گشود.

گرفتاری‌های اقتصادی خانواده‌اش هرگز به او اجازه نداد که به مدرسه برود اما خود را برای ورود به مدرسه‌ای که همان مدرسه عشق و شهادت بود، آماده کرد. گرچه بی‌سواد بود، اما در عشق به شهادت و دفاع از دین و کشور به بالاترین درجات رسیده بود. با پیروزی انقلاب اسلامی بسیار خوشحال بود که این انقلاب می‌تواند محرومان و مستضعفان را نجات دهد.

در سال 1344در شهرستان ایذه دیده به جهان گشود.

در یک خانواده بی‌آلایش و مذهبی پرورش یافت. پدرش کارمند شرکت نفت بود. شهید از اعتقادات مذهبی بالایی برخوردار بود که همین اعتقادات باعث شد تا در جبهه‌های جنگ حق علیه باطل حضوری فعال پیدا کند و سرانجام به درجه رفیع شهادت نائل آمد. فردی بسیار مؤمن و معتقد بود، بسیار ولایت‌پذیر بود به گونه‌ای که تا زمان شهادت مقلد حضرت امام (ره) بود. انس شدیدی به قرآن کریم داشت و گویی خون او با آن آمیخته شده بود. عبادات جزو لاینفک شهید بود.